تاریخ سازی در «پاریس ۲۰۲۴» به سبک جوانی ۲۳ ساله؛ «ویفن» چگونه بعد از ۳۶ سال برای ایرلند طلای المپیک گرفت؟

به گزارش خبرنگار گروه ورزش خبرگزاری علم و فناوری آزیلاز، رقابت‌های المپیک ۲۰۲۴ پاریس از روز جمعه گذشته به صورت رسمی آغاز شد که این پیکار‌ها اکنون  تقریبا به نیمه راه خود نزدیک شده است.

رقابت‌های این دوره از مهم‌ترین فستیوال ورزشی جهان همانند ادوار گذشته شاهد اتفاقاتی بوده که در تاریخ ثبت و ماندگار شده اند. یکی از این اتفاقات جالب مربوط به رشته شنا است که «دنیل ویفن» از ایرلند شمالی توانست بعد از بیش از ۳ دهه در سطح ورزش کشورش، تاریخ سازی کند.

او اولین ورزشکار ایرلندی هاست که بعد از ۳۶ سال توانسته به یک مدال طلا دست یابد. بعد از آنکه در مسابقات هیجان انگیز شنای آزاد ۸۰۰ متر توانست با دیگر مدعیان رقابت نفس گیری را انجام دهد، به این دستاورد بزرگ فراموش نشدنی رسید.

چالش قهرمانی

طبق اعلام گزارشگران چند نشریه معتبر از جمله سان انگلیس، شناگر جویای نام وقتی در این ماده، رقبای سرسخت خود را دید که برای رسیدن به مدال طلا بی تابی می‌کنند، در ۵۰ متر آخر «سرعتش» را با راهنمایی‌های دقیق مربی اش، افزایش داد. از این رو نسبت به «بابی فینکه»، مدعی قدرتمند آمریکایی ۰.۵۶ ثانیه برتری یافت که همین تلاش مضاعف، برای او مدال خوشرنگ المپیک را به ارمغان آورد.

حد نصاب قهرمان

این ورزشکار ماهر با کسب مقام نخست البته که حد نصاب جالبی را از هم از خود برجای گذاشت. در این باره روزنامه سان نوشت:با درخشش بسیار این شناگر پرتلاش ۲۳ ساله، رکوردی جالب در سطح المپیک ثبت شد. زیرا او به زمان ۱۹/۳۸: ۷ دقیقه دست یافت. این چهره ورزشی آنقدر در این ماده خوب کارکرد و درخشید که تمام تماشاگرانی که در مجموعه ورزشی لادفنسه حضور داشتند، به هیجان آمده و دنیل را به شدت تشویق کردند که چنین موفقیت عظیمی را کسب کرده است.

تاریخ سازی بعد از ۳۶ سال

دنیل نمی‌داند که برندگان مدال طلای المپیک تاریخ کشورش دقیقا چه ورزشکارانی بوده اند. البته نباید به او بابت ندانستن چنین موضوعی زیاد خرده گرفت. چرا که با ۲۳ سال سن، مسلم است که چیزی از سه دهه و نیم قبل که کشورش مدال طلا را دید، در ذهن داشته باشد. در واقع ۳۶ سال قبل در رقابت‌های المپیک سئول، «استفن مارتین» و «جیمی کرک وود» که تیم هاکی روی یخ ایرلند را تشکیل داده بودند، موفق به گرفتن آخرین مدال طلا بازی‌ها شده بودند. اما شناگر موفق کنونی ایرلندی‌ها برای آنکه به دستاورد مهمش در المپیک برسد، راه سختی را پیمود. او با حمایت خانواده و حتی برادر دوقلوی اش که شناگر نیز است، به  چالش انتخابی برای «پاریس ۲۰۲۴» واردشد.

اولین مرتبه‌ای که به عنوان یک شناگر قابل اعتنا در تیم ملی ایرلند دیده شد، مربوط به پیکار‌های انتخابی المپیک ۳ سال قبل در توکیو بود. با داشتن ۲۰ سال سن وقتی با انجام شنای خود براساس حد نصاب زمانی لازم، امتیاز ورودی به المپیک را دریافت کرد، باعث تعجب فراوان شد. بعد از تنها ۴۰ ماه نیز به روی سکوی اول المپیک ایستاد. وی در این باره به گزارشگر شبکه تلویزیونی ان‌ای گفت: صادقانه بگویم براساس یک برنامه مدون و دقیق ۳ ساله پیش رفتم. طبیعی بود که ابتدا می‌خواستم برای بازی‌های المپیک انتخاب شوم. این اولین گام جدی در این مسیر می‌توانست باشد. بعد هم گام به گام سعی کردم جلو بروم. هدفم این بود که دقیق و بدون اشتباه به جلو حرکت کنم تا جایی که طلای المپیک را بگیرم. 

ویفن افزود: خوشبختانه به خاطر حمایت خیلی‌ها از جمله خانواده، دوستان و مربیانم، پیشرفت‌های خیلی خوبی داشتیم. نتیجه این شد که ما از رده چهاردهم آخرین المپیک توانستیم به فینال جام جهانی، قهرمانی بازی‌های مشترک المنافع، سه قهرمانی اروپا، کسب رکورد جهانی و حالا مقام نخست المپیک برسیم. در واقع به همه این‌ها رسیدم. پس دیگر چه باید بگویم؟

او که ۱۰ سال قبل حتی نقش کوچکی در سریال «تاج و تخت» داشت، در ادامه عنوان کرد:یکی از رویاهایم به حقیقت رسید. منظورم این است که بچه‌ها همیشه در خواب و خیال هستند و آرزو می‌کنند روزی قهرمان المپیک شوند که من اکنون شده ام. واقعا آن لحظه که در مجموعه ورزشی لادفانسا، ۲۰ هزار نفر یکصدا تشویقم کردند، همینطور زمانی که صدای سرود کشورم را شنیدم، را هیچوقت فراموش نمی‌کنم.  

افتخاری که مادر ندید

در زمانی که ویفن تاریخ سازی کرد، پدر و مادر او به همراه برادر شناگرش در جمع تماشاگران حضورداشتند. این سه تن دنیل را تشویق کردند، اما در همان لحظات پرالتهاب، اتفاق عجیبی برای «راشل ویفن»، مادرش رخ داد.

این خانم موفق ایرلندی در مصاحبه‌ای گفت:همه ما خیلی هیجان زده بودیم. اما در همان لحظه اتفاق خنده داری برای من رخ داد. زمانی که دنیل برنده شد، از شدت هیجان و خوشحالی، لنز‌های چشمانم افتادند. از این رو هیچی را نتوانستم ببینم. اما صدای تشویق‌ها را شنیدم و به خودم بسیار بالیدم.

وی افزود: آن زمان هم که دنیل در حال گرفتن مدالش بود، من و پدرش اشک ریختیم. چون لحظه عجیبی بود که نمی‌توانستیم باورکنیم. وقتی هم که از فرط خوشحالی سمت ما دوید و برادرش را در آغوش گرفت، اشک‌های  خوشحالی ما دوچندان شد.

جاناتان، پدرش هم گفت:باعث افتخار است که پسرم توانست بعد از ۳۶ سال برای ایرلند مدال طلا بگیرد. من که هنوز باورم نشده که او طلایی المپیک شده است.

شور و شادی برای دو ایرلند

طبق نوشته روزنامه گاردین کاری که ویفن در المپیک پاریس انجام داد، آنقدر بزرگ و درخشان بود که علاوه بر مردم کشورش، حتی باعث خوشحالی و افتخار مردم ایرلند جنوبی نیز شد. این قهرمان که در واقع متولد لیدز انگلیس است، در دو سالگی به همراه خانواده اش به ایرلند نقل مکان کرد. در آنجا به مدرسه رفت و دیپلم گرفت تا این که به همراه برادرش بورسیه دانشگاه آرماگ را گرفت. همینطور خود انتخاب کرد برای ایرلند در صحنه ورزش به میدان رود. او با این افتخار  در واقع باعث شد تا مردم دو ایرلند برای ساعت‌ها غرق در شادی افتخارش شوند و درباره اش نیز صحبت کنند.

از طرفی دستاورد مهم او ۲۴ ساعت بعد از کسب مدال برنز «مونا مک شری»، شناگر زن ایرلند در شنای ۱۰۰ متر حاصل شد. افتخاری که وی کسب کرد، حتی مقام‌های عالیرتبه سیاسی کشورش را به واکنش واداشت تا جایی که «سیمون هریس» نخست وزیر ایرلند در شبکه توییتر نوشت تمام کشور غرق در شادی و سروری شده که ویفن آفریده است.

دوره‌ای جدید از ورزش ایرلند

حتی مایکل اونیل، وزیر اول کابینه ایرلند نیز این موفقیت را «واقعیتی جدید از ورزش نوین» کشورش توصیف کرد. وی افزود: دنیل نه نت‌ها اولین مدال طلای المپیک را بعد از ۳۶ سال برای ما کسب کرده، بلکه اولین افتخار بزرگ این دوره از تیم‌های ورزشی اعزامی ایرلند به پاریس ۲۰۲۴ را رقم زده و باعث افزایش انگیزه و روحیه نزد دیگر قهرمانان ما شده است.

مراسمی جالب در مدرسه دنیل

اما نکته جالب دیگری که در ارتباط با دنیل ویفن، شناگر جوان و برجسته ایرلندی رخ داده، مربوط به دبیرستانی می‌شود که وی از آن فارغ التحصیل شد و دیپلمش را گرفت. طبق نوشته مطبوعات محلی «دبیرستان سنت پاتریک» در شهر آرماگ، به خاطر افتخارآفرینی دنیل مراسمی را تدارک دید و از شاگردان موفق ورزشکار این مرکز آموزشی که در رده‌های مختلف ورزشی ایرلند به جایگاهی رسیدند، تقدیر کرد.

در این ارتباط «دومینک کلارک»، مدیر همین مدرسه به رادیو آر تی ایی گفت:موفقیت ویفن باعث شد تا ما در مدرسه چنین مراسمی را برای معرفی کل ورزشکاران این مرکز تدارک ببینیم. وی افزود: خوب به خاطر داریم که دنیل از همان بدو حضورش در این دبیرستان، چقدر به ورزش شنا علاقه نشان می‌داد. از این بابت بسیار خوشحالیم که او نتیجه سال‌ها زحمات خود و مربیانش را  با کسب مدالی طلا گرفت.