اعمال شب بیست و یکم ماه رمضان – خبرگزاری آزیلاز | اخبار ایران و جهان

به گزارش خبرنگار آزیلاز، شب قدر بهترین فرصت برای طلب آمرزش گناهان از خداوند است و پروردگار در شب بیست و یکم ماه رمضان عنایت خاصی به بندگان خود دارد و می خواهد بواسطه شب بیست و یکم ماه مبارک رمضان بگونه ای بندگان خود را مورد آمرزش قرار دهد. اعمال شب های قدر با یکدیگر تشابهات و تفاوت هایی دارد. اعمال شب بیست و یکم ماه رمضان با شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان در برخی از اذکار مشابه است.

اعمال مخصوص شب بیست و یکم ماه رمضان؛

اعمال این شب بر دو بخش است، بخش اول دعاهایی که مربوط به دهه آخر ماه رمضان است و بخش دوم اعمال مخصوص شب بیست و یکم، که به این شرح است:

دعاهای شب 21 رمضان

اول؛ دعایی است که در مصباح المتهجد و کافی نقل شده است که در شب بیست و یکم خوانده شود:

یا مُولِجَ اللَّیْلِ فِی النَّهارِ وَ مُولِجَ النَّهارِ فِی اللَّیْلِ وَ مُخْرِجَ الْحَیِّ مِنَ الْمَیِّتِ وَ مُخْرِجَ الْمَیِّتِ مِنْ الْحَیِّ یا رازقَ مَنْ یَشاءُ بغَیْرِ حِسابٍ یا اَللّهُ یا رَحْمنُ یا اَللّهُ یا رَحیمُ یا اَللّهُ یا اَللّهُ یا اَللّهُ لَکَ الاْسْماءُ الْحُسْنی وَالاْمْثالُ الْعُلْیا وَالْکِبْرِیاءُ وَالا لآءُ اَسْیَلُکَ اَنْ تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَ اَنْ تَجْعَلَ اسْمی فی هذهِ اللَّیْلَهِ فِی السُّعَداءِ وَ رُوحی مَعَ الشُّهَداءِ وَ اِحْسانی فی عِلِّیّینَ وَاِساَّیَتی مَغْفُورَهً وَاَنْ تَهَبَ لی یَقینَاً تُباشرُ بهِ قَلْبی وَ اِیماناً یُذْهِبُ الشَّکَّ عَنّی وَ تُرْضِیَنی بما قَسَمْتَ لی وَ آتِنا فِی الدُّنْیا حَسَنَهً وَفِی الاْخِرَهِ حَسَنَهً وَ قِنا عَذابَ النّارِ الْحَریقِ وَ ارْزُقْنی فیها ذکْرَکَ وَ شُکْرَکَ وَالرَّغْبَهَ اِلَیْکَ وَالاْنِابَهَ وَ التَّوْفیقَ لِما وَفَّقْتَ لَهُ مُحَمَّداً وَ الِ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِ وَعَلَیْهِمُ السَّلامُ.

دوم؛ مرحوم شیخ کفعمی از سید بن باقی نقل کرده است که در شب بیست و یکم این دعا خوانده شود:

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَاقْسمْ لی حِلْماً یَسُدُّ عَنّی بابَ الْجَهْلِ وَ هُدیً تَمُنُّ بهِ عَلَیَّ مِنْ کُلِّ ضَلالَهٍ وَغِنیً تَسُدُّ بهِ عَنّی بابَ کُلِّ فَقْرٍ وَ قُوَّهً تَرُدُّ بها عَنّی کُلَّ ضَعْفٍ وَ عِزّاً تُکْرِمُنی بهِ عَنْ کُلِّ ذُلٍّ وَ رِفْعَهً تَرْفَعُنی بها عَنْ کُلِّ ضَعَهٍ وَاَمْناً تَرُدُّ بهِ عَنّی کُلَّ خَوْفٍ وَ عافِیَهً تَسْتُرُنی بها عَنْ کُلِّ بلاءٍ وَ عِلْماً تَفْتَحُ لی بهِ کُلَّ یَقینٍ وَ یَقیناً تُذْهِبُ بهِ عَنّی کُلَّ شَکٍّ وَ دُعاءً تَبْسُطُ لی بهِ الاْجابَهَ فی هذهِ اللَّیْلَهِ هذهِ السّاعَهِ السّاعَهِ السّاعَهِ السّاعَهِ یا کَریمُ وَ خَوْفاً تَنْشُرُ لی بهِ کُلَّ رَحْمَهٍ وَ عِصْمَهً تَحُولُ بها بَیْنی وَبَیْنَ الذُّنُوب حَتّی اُفْلِحَ بها عِنْدَ الْمَعْصُومینَ عِنْدَکَ برَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ.

سوم؛ تاکید بر صلوات و دعا برای فرج

شیخ مفید فرموده: در این شب صلوات بسیار فرست و در نفرین بر ستم کنندگان به آل محمّد (صلی الله علیه وآله) و لعن فرستادن بر قاتل امیرالمومنین (علیه السلام) سعی و کوشش کن.

روایت شده: که حماد بن عثمان در شب بیست ویکم به زیارت امام صادق (علیه السلام) آمد، حضرت پرسید: غسل کرده ای؟ عرض کرد: آری، فدایت شوم؛ پس حضرت حصیری خواست و حمّاد را به نزدیک خود طلبید و مشغول نماز شد و پیوسته نماز خواند و حمّاد هم در کنار حضرت نماز می خواند تا از نمازهای خود فارغ شدند؛ آنگاه امام صادق (علیه السلام) دعا کرد و حمّاد آمین گفت تا سپیده دمید.

سپس آن حضرت اذان و اقامه گفت و بعضی از خدمتکاران خود را خواست و جلو ایستاد و نماز صبح خواند؛ در رکعت اول پس از سوره «حمد»، سوره «قدر» و در رکعت دوم بعد از سوره «حمد»، سوره «توحید» را خواند و پس از نماز مشغول تسبیح و تحمید و تقدیس و ثنای حق و صلوات بر پیامبر و دعا برای مردان و زنان مومن و مسلمان شد؛ سپس سر به سجده گذاشت و به اندازه یک ساعت به جز صدای تنفس صدایی از آن حضرت شنیده نشد، پس از آن این دعا را خواند: «لا اِلهَ اِلّا اَنْتَ مُقَلِّبَ القُلُوب وَ الاَبْصارِ» تا آخر دعا که در کتاب «اقبال» آمده است.

شیخ کلینی روایت کرده: که امام باقر (علیه السلام) در شب های بیست ویکم و بیست وسوم تا نیمه شب دعا می خواند و پس از آن شروع به خواندن نماز می کرد.