چرا راز شهیدشدن شهید بودن است؟ – خبرگزاری آزیلاز | اخبار ایران و جهان

خبرگزاری آزیلاز، گروه استان ها: هادی ابراهیمی کیاپی: در سال های خیلی دور ازعالمی پرسیدند که شرط گناه نکردن و از گناه گریختن و حداقل، کمتر گناه کردن چیست؟ ایشان خیلی کوتاه، ساده و قابل فهم اما بسیار قوی وغنی گفت: مقدمه اش رو خراب کن! و باز هم از ایشان پرسیدند که برای درک بیشتر نماز و روزه و … چه باید کرد؟ گفت: به مقدمه اش بیشتر دقت کن!

درک این دو جمله کوتاه اوایل کمی سخت جلوه می کرد اما هرچه که دامنه مطالعات و اطلاعات بیشتر شد، غنی بودن و قوی بودن این جمله بیشتر به ذهن آمد و این حقیقت متجلی شد که اسلام، علاوه بر متن، دین توجه به مقدمه ها نیز است.

فی المثل حرام بودن حضور در جلسات حرام، حرام بودن شنیدن غیبت دیگران و حرام بودن حضور در اماکنی که مشروب سرو می شود و ده ها گزینه دیگر، پس نمی شود با آه و ناله های شیطانی و نفس های سرد بی حقیقت کشیدن و خلسه و رعشه ریا و خودنمایی برای آنکه در دل های مردم ساده لوح جای گرفته و از دنیای آن بهره گیرند و بر آنها افسون و نیرنگ ذکر قلبی و سخنان ذوقی القا کنند و از آخرت و مقامات اولیا ومراتب سعادت روحانی سخن گویند و خودشان جز به سعادت مادی و لذات فانی دنیوی به جایی معتقد نباشند و دایماً از فیض شهادت سخن برانند، علاوه بر آنها بر اساس شعر معروف:
ترسم نرسی به کعبه ای اعرابی
این ره که تو می روی به ترکستان است

جمله ای در ذهنم ملکه شده و آن اینکه انسان با طی کردن مسیر غلط، هرگز به مقصد مطلوب نمی رسد و حتی گم می شود و از این قاعده، جمله طلایی سردار دل ها سپهبد شهید حاج قاسم عزیز به دلم می نشیند و آرامش جاودانه ای به من عطا می کند وقتی که می گوید: «کسی شهید می شود که شهید زندگی کند و شرط شهید شدن، شهید بودن است»

قاعده حاج قاسم بامسما است

این جمله علاوه بر اینکه درباره خودش مصداق یافت، برای بسیاری از دوستان شهید ما به وضوح ملموس بود خصوصاً این روزها که ما درگیر موضوع شهادت و برگزاری مراسم شهدای خدمت و در راس همه سیدالشهدای خدمت یعنی آیتالله شهید سیدابراهیم رییسی هستیم، ملاحظه کردم که این قاعده حاج قاسم عزیز، چقدر با مسما است.

حاج منصور ارضی در مراسم وداع با رییس جمهور شهید با گریه نقل می کند که ایشان گفت: اگر شهید شدم شما مرا شستشو بده و ادامه می دهد که حالا من چگونه این بدن سوخته را بشویم؟! یکایک رفتارهای آیت الله رییسی، صفات و مختصات مجاهدان فی سبیل الله است و دنیای ایشان، مزرعه آخرتش بود که یکی یکی جهاد و ایثار و خدمت و خلوص و ولایتمداری را به عنوان ذخیره آخرت و صدقه جاریه پیش می فرستاد و شهید زیستی اش اظهر من الشمس بود.

راستی! دراین هیاهوی دنیای مدرنیته و سرمایه داری آیا می توانید یک رییس دولت از کشورهای عربی معرفی کنید که در سازمان ملل قرآن بالا برده باشد؟ دنیای سیاست وجامعه شناسان چه تحلیلی ازمراسم تشییع شهدای خدمت دارند؟

آیت الله شهید آل هاشم با آن روحیه زهد و سلوک مردمی اش طی مصاحبه در مستندش به صراحت می گوید که من سومین امام جمعه شهید تبریز خواهم بود

دکتر امیر عبداللهیان اولین وزیر خارجه شهید کشورمان نیز آنقدر پا در عرصه های خطر مقاومت می گذاشت که مبارزان فلسطین و لبنان و سوریه به ایشان لقب وزیر خارجه نهضت مقاومت داده بودند، مردی که جهادی و انقلابی زیست و مسیر زندگی اش جز به شهادت ختم نمی شد! اومی توانست درنیویورک خدمت کند، اما به جبهه رفت و جانباز شد، دنبال کسب جایزه صلح نوبل و خزعبلاتی ازاین دست نبود، دنبال اثبات خودش در رسانه ها نبود، رویا فروشی نکرد، راستگو، امانتدار و خداترس بود.

دکتر مالک رحمتی استاندار شهید یک هفته قبل به همسرش اصرار می کند که دعا کند تا او شهید بشود! جوانی که با نگاه عمیقش به مسایل کلان کشور به اتفاقات مدیریتی بزرگ برای تحول و مولدسازی کشور فکر می کرد.

همه این موارد مستندا یک پیام را به ما انتقال می دهند و آن اینکه، در باغ شهادت فقط به روی شهدای زنده باز است و این سعادت به آسانی روزی کسی نمی شود و به تعبیر شهید بزرگوار بهشتی عزیز «بهشت را به بها می دهند نه به بهانه»

علاوه بر علایم گفتاری، گزینه های رفتاری متعدد و متکثری هم از این شهدای عزیز بجا مانده که تکلیف ما را سنگین تر می کنند که در راس همه تبعیت از ولایت ومفید بودن برای نظام ولایی و نقش آفرینی تاثیرگذار در تصحیح جریانات اجتماعی و یا تقبیح انحرافات اجتماعی است.

باید با بصیرت جامع، جریان شناسی کرد و ضمن اعلام بیزاری با جریانات انحرافی، با آنها مبارزه کرد

شهید بودن معنای گسترده ای دارد و کسی می تواند مدعی چنین زیستی باشد که ضرورت های زمان و وظیفه خویش را درست شناخته و به اقتضای زمان و مکان، عملی را انجام دهد که مرضی رضای خدا و رضای اولیاءالله باشد، بنابر این باید با بصیرت جامع، جریان شناسی کرد و ضمن اعلام بیزاری با جریانات انحرافی، با آنها مبارزه کرد.

جریانات ولایت آزاری که برای حذف ولایت، حتی غدیر را با آن همه عظمت و اقتدار از مسیر باورها و زندگی مردم حذف کرده و سقیفه بنی ساعده را بر آنها تحمیل کردند، تجربه غربت علی در دو مرحله حساس هم بعد از وفات نبی گرامی اسلام (ص) در مدینه و هم در ایام حاکمیتش در کوفه نشان داد که شیعیان نمی توانند با زندگی معمولی، دین مبین اسلام و ولی زمان خویش را یاری کنند و از این رو با تمرکز بر پندها و عبرت های صدر اسلام و مرور اتفاقات تلخ، باید متفاوت از گذشته، برای ایفای نقش های نو، جایابی های نو داشت.

نقش آفرینی های رزمندگان در دفاع مقدس در مقایسه با پیچیدگی های مسایل، جنگ های ترکیبی و شگردهای امروز، بسیار ساده بود و از این رو زیست شهدایی در شرایط امروز که خدا تکلیف مداری ما را بپذیرد و ما را به استحقاق شهادت برساند، بسیار دشوار شده است لذا درچنین شرایطی، بروز وظهور چهره هایی مثل آیت الله شهید رییسی با چنین جلوه گری های مشعشع وتاثیر گذاری مستمر و جامع و کمک به دین و نظام و تقابل میدانی با توطیه های پایان ناپذیر و متنوع، مصداق بارز، «شهادت هنر مردان خداست» محسوب می شود.

جنس تخریب شخصیت های علوی، مثل آنچه که درباره شهید مظلوم آیت الله دکتر بهشتی اتفاق افتاده، از همان جنس تخریب های علوی است، اما بر اساس سخت باوری ها و دیرباوری های نسل جدید، کیفیت، غلظت، روش، سرعت و جامعیت تخریب و تحریفی که امروز صورت می پذیرد، بسیار فراتر از نمونه های تاریخی، به خصوص تاریخ صدر اسلام است.

در حدیث آمده است که دینداری در آخرالزمان، مثل نگه داشتن آتش در کف دست، امر بسیار دشواری است! از این رو مالک ها و عمارهای زمانه ما، بسیار ارزشمند بوده و مراحل تجلی آنها در نقش های محوله از میدان و سیاست، دیدنی تر و شنیدنی تر هستند. حاج قاسم و آیت الله شهید رییسی، دردانه های این زمانه تلقی شده و پرداختن به ابعاد متنوع شخصیت و عملکرد آنها، ذی قیمت و الگوآفرین هستند.

در پایان تاکید می شود که شهدای خدمت، مثل شهدای دفاع مقدس و شهدای دفاع از حرم و سایر شهدا، با مراقبه نفس و مهار تمایلات دنیوی خویش، در روند سیر و سلوک عرفانی خویش، به جایگاهی ارتقا یافته بودند که از آن به شهید زنده یاد می شد و عروج از زیست شهیدانه تا شهادت، برگ پذیرش و دعوت الهی است که کار دشواری نیست.

از این رو هدف از این نگارش دعوت به تقوای الهی و تطهیر نفس و ذوب در خدا و اولیا الهی شدن، تنها توصیه ای است که می تواند گامی به سوی عاقبت بخیری نگارنده و شما دعوت شدگان باشد که اگر به موقع به خود نیاییم، خیلی زود دیر می شود.

* عضو هییت علمی دانشگاه